dünya insanını yaratan dünya nesneleridir. yiyecek-içecek, mal-mülk, değerli oldukları söylenen nesneleri elde etme çabası; fakat özellikle de türünün devamı için içimize tohum atarak maddi dünyanın asla yok olmamasını sağlayan phallus hayvanı. bunların yardımıyla dünya sahte ışıltısı ile insanın gözünü kör eder, ruhunu çürütür ve onu tanrısal kaynağından uzaklaştırır.hallac-ı mansur: ben ilahi sevgiliyi kavradım. ben yaratıcı gerçeğim! enel hak! enel hak! bir kez daha söylüyor ve teyit ediyorum: onun acımasına ortak oldum. tüm aşamalardan geçtikten sonra ruhumun perdesi yırtıldı ve o bana acımasını layık gördü. böylece onun içinde yok oldum ve o beni tümüyle doldurdu. onun varlığı bana kendisini benim içimde gösterdi ve ben de ona kendi varlığımı gösterdim. böylece o benim içimde kendisini tanıdı. fakat insan olmakla allah olmanın bir ve aynı şey olabileceğini düşünenler yanılmaktadır. bu düşünceyi taşıyanı yanlış yöne sürükleyen şeytanın ta kendisidir. buna rağmen ben az önce söylediğimi bir kez daha tekrarlıyorum: ben yaratıcı gerçeğim!
üzerimizdeki gece göğüne bak! göze boş gelmiyor mu? yıldızlar diğer gezegenlere benzeyen parlak kürelerden başka nedir ki? filozoflar bana müneccimlerin batıl inançlarından sakınmayı öğrettiler. venüs'ün şu veya bu şekilde durması, birçoğunun inandığının aksine, hiçbir anlama gelmiyor. kuran da bize uzayda allah'ın işaretlerini aramayı öğretiyor. ben onları görüyor, onlara hayranlık duyuyorum; fakat onların gerçekten de allah'ın işaretleri olduğunu bana kim garanti edebilir? "sonsuz boşluk" adı verilen bir uçurumda yaşamadığımızı bana kim garanti edebilir? ya da sonu asla gelmeyecek bir gecenin içinde olduğumuzu? dahritiler sadece insanın görebildiği, dokunabildiği ve tadabildiği şeyleri gerçek olarak kabul ediyorlar. içinde yaşadığımız dünya bundan ibaret ve insan ruh sağlığını muhafaza etmek istiyorsa batıl inançlardan ve boş hayallerden sakınmalı. dahritiler işte bunu öğretiyorlar. sadece ruh sağlığı bozuk olan insanlar yaşamları ve ölümleri üzerine spekülasyonlar üretir.