insanı insan kılan en önemli şey adalet duygusudur.bebelerin çocukluk bilmediği, taze gelinlerin, eceldir başa çıkılması yok deyip toprağı avuçladığı, er kişilerin ezilmekten kaypaklığa dönüştüğü, bunu başaramayanınsa katil, hırsız olduğu bir baharın içindeyiz.
derdi çeken, ağuyu içen bilir.
geri bıraktırılmış ülkelerin en büyük özelliği, kendi egemen güçlerince istilaya uğramışlığıdır. yerli işbirlikçilerinin, vurucu güçlerinin elindedir halk yığınları.
mutluluk benzeri bir şeydir acı da. ne anlatılsa eksik, az kalır.
her sınıf kendi güzelliğini yaratır. bizim çabamız, aslolan güzelliği savunmak, emeğin getirdiği, getireceği güzellik için çalışmaktır.
güzellik kalıcı değil; değerini zamanında vermeli.
"kadrin bilmeyenler alır eline
onun için eğri biter menevşe"
insan, aklıyla arınıp yücelir. çevresiyle paylaştığı mutluluğu hak eder ancak.
ezici kaba güç birden gelmez. bunlar gerçek insanlığa geçiş yolunun ayıklanması gereken kötü tohumlarıdır. bizler bile, arınmış olmayı yeğleyen bizler bile ilerinin toplumcu adaletçi insanının henüz kaba birer taslağıyız.
çağımızın gerçek aydını, dünyayı değiştirmeyi amaçlayan kişidir.
civan canı ipe vermekten çok civan canın alınmışlığını bilip de ardından ömür sürmek nafiledir, adamı çürütür.