kaybolan çoğu çocuk genelde ailenin tanıdığı biri tarafından kaçırılmıştır.
kendimi bildim bileli kendimi canavar olarak görmeme rağmen, dünya üzerinde var olan kötülüğün derinliğiyle her yüzleşmemde hala çok şaşırıyorum.
güçlü olduğunu sanıyorsun; fakat hissetmezsen güçlü olamazsın.
rol yapmak. büyümenin en önemli parçalarından birisi. beceremediğim roller hep iyi rollerdi: kahramanlar, parıltılı zırhlar içindeki şövalyeler. bir türlü olmadı.
bazen sahip olduğunuz bir şeye tekrar kavuşup kaybetmek kadar heyecan verici bir şey yoktur.
çocuklar herkese güvenirler. verdiğiniz yiyeceklerin zararsız olduğuna inanırlar. doğru yolu göstereceğinizi düşünürler. hareketlerinizi sorgulamazlar. çocuklara ağız dolusu şeker ve trans yağı verdiğinizde hayat boyu dostunuz olurlar.
ışık, karanlık olmadan var olamaz. ikisinin de bir gayesi var. benim karanlığımın bir gayesi varsa o da bu dünyaya biraz denge getirmektir.
tüm psikiyatrlar, çocukları işte bu yüzden sevdiğimi söyleyebilir: çünkü asla geri kazanamayacağım şeyle iletişime geçerler.
"yakın birini kaybettiğinde rutin hayat, insanı normal hayatına döndürecek bir merdiven olabilir."
birçok insan trajediden sonra hayatlarını geçmişi yaşayarak kırılmış bir halde geçirir. ilkel kimliğin bir bütün olmak için haykırır. onu bütün yapacak olan şey nedir? kimileri için yeni bir iş, kimileri içinse bir başkasının sevgisi. evet, trajedi bizi parçalar. fakat sana kendini yeniden yaratma fırsatı verir. kendini istediğin şekilde bir araya getirebilirsin.