hayatı net görmeyi isterdim. ama romantikleştiğimde camdan attığım ilk şey o oluyor.
"birinin gücü, onun bilgisine bağlıdır."
dünyada, bir çocuğun ölümünün sıradan olduğu bir sürü yer var. ama biz katlanamıyoruz; çünkü ölü bir çocuk, doğanın kanununu bozduğuna inanan bir kültürün en büyük hatasıdır.
ölüsüne bakarak bile insanların nasıl bir hayat sürdüğünü anlayabilirsin.
herkesin hayattaki her şey için bir cevabı vardır. mesele, dinlemeyi bilmektir.
insanlar, başka hayatlara dokunmadan yaşanan hayatın ne anlamı var diye düşünebilir. ama böyle bir yargıya varmak ukalalık olur. her hayat bir katkıdır. sadece bunu şu anda anlamıyor olabiliriz. herkes hayatımıza bir sebeple girer ve bize öğretmeleri gereken şeyi öğrenmek bizim sorumluluğumuzdur.
"bu yaşamın bir günü, gelecek tüm günlerden iyidir."
yaşamımızı doğru şekilde sürdürürsek yaptığımız her şey bir sanat eserine dönüşür. giydiğimiz pantolon veya yatağımızı toplama şeklimiz bile. dünyanın sorunu da bu zaten. yaptığımız hiçbir şeyde yaratıcı olmaya çalışmıyoruz.