"hayır leon nikolayeviç, ben sizin gibi, insanlar arasındaki ilişkilerin ancak sevgiyle düzeltilebileceğini düşünemiyorum. yalnızca iyi yetişmiş ve karınlarını her zaman doyurabilen insanlar bu şekilde konuşabilirler. ama çocukluklarından bu yana açlık çeken ve hayatları boyunca zalimlerin boyunduruğu altında eğilen insanlar için ne diyeceksiniz? onlar kölelikten kurtulmaya çalışacaklar ve bu uğurda savaşacaklardır ve size ölümünüzün arifesinde şunu söylüyorum ki, leon nikolayeviç, dünya yine kana boğulacak ve bu sefer yalnızca efendileri -kadın erkek ayrımı yapmaksızın- öldürmekle ve parçalamakla kalmayacaklar, onların çocuklarını da öldürecekler ki dünyada artık onlardan korkacak bir şey kalmasın. o zaman artık hayatta olmayacağınıza üzülüyorum; çünkü hatanızı kendi gözlerinizle görebilmenizi isterdim. sakin bir ölüm dilerim size."
* stefan zweig: bir kasırgaya benzeyen bu mektubu kimin yazdığını kimse bilmiyordu. troçki, lenin ya da schlusselburg kalesinde pinekleyen herhangi bir devrimci olabilir miydi? bunu hiçbir zaman bilemeyeceğiz.