uyu benim maviş kızım
dem geçecek, devran geçecek
keloğlan murada erecek
sökülecek hasbahçenin çitleri
ağlayan nar gülecek
tek suçumuz hür insanlar gibi konuşmak
kitaplar suç ortağımız
yoklama defterinden öğrenmedim sizi
benim haylaz çocuklarım
sınıfın en devamsızını
bir sinema dönüşü tanıdım
koltuğunda satılmamış gazeteler
seni tek başına yetiştirmedik
gül yetiştirir gibi saksıda
bir limonlukta büyütmedik seni
kırağı çalmaz diye acı patlıcanı
salıverdik sokağa
her işe aklı yatan çocuğum
kalktığın zaman tahtaya
yüzünün kızarması neden
ayağında sağlamca bir pabuç
sırtında bir ceket yok diye mi
ne var bunda sıkılacak
utanmak bize düşer çocuğum
eğer çalışmadığın içinse
bildiklerin sana yeter
notun eskiden verilmiş
bilmediğin şahıs zamirleri olsun
bizim gayretimiz getirir de yazı
tadını başkaları çıkarır
kimin için bırakırız sıcak yatağı
fabrika düdüklerinden önce
bu kör boğaz için değil mi bütün çilemiz