alan watts: incil'e, kuran'a ve tevrat'a inanan fanatikler, yüzyıllardır aynı gruba dahil olduklarının, birbirlerine karşıt değil, ortak yönlerinin olduğunun farkına varmadan birbirleriyle savaşmayı sürdürmüştür. kuran'a bağlı bir mümin, kendi bakış açısını desteklemek için güneyli bir baptistle aynı iddiaları ortaya atar. ve her ikisi de mantıklarının sesini dinlemezler.
frithjof schuon: entelektüel -ve buna bağlı olarak rasyonel- islam kurumu, sıradan müslümanlarda, müslüman olmayan kişilerin ya islam'ın hakikat dini olduğunu bilerek onu sadece inat olsun diye reddettikleri ya da sadece ondan haberdar olmadıkları ve basit açıklamalarla dine döndürülebilecekleri sonucuna varmalarına yol açmıştır; temiz vicdanlı birinin islam'ı reddedebilmesi, müslümanların hayal gücüne sığmaz.
irshad manji: her dine kelimesi kelimesine inanan bir kitle vardır. fakat sadece islam'ın sınırları içerisinde, kelimesi kelimesine inananlar çoğunluktadır. biz müslümanlar, burada, batı'da bile, kuran'ın tanrı'nın son ve bu yüzden kusursuz kitabı olduğuna inandırılarak yetiştiriliyoruz. bu tehlikeli; çünkü bu sömürü günümüzde olduğu gibi, inanç kisvesinin altında gerçekleştiğinde, müslümanların çoğu nasıl tartışacakları, muhalefet edecekleri, yenilenecekleri ya da reform yapılacağı konusunda en ufak bir fikre bile sahip olamıyor. çünkü bırakın soru sormanın erdemini, bunun gerçekleşebileceği olasılığıyla bile hiç tanıştırılmadık.