lord byron: dünyanın sonu geldiğinde, sonsuz işkencenin ahlaka döndürücü ve ibret verici ne gibi bir amacı olabilir?
raymond smullyan: bu kadar fazla insanın, tanrı'nın ona inananları ödüllendirdiği fikrini sorgulamadan kabul etmesi, her zaman kafamı karıştırmıştır.
shabnam nadiya: kutsal kitap, bana ne kadar okursam okuyayım; ne kadar bilirsem bileyim, insanlara karşı beslediğim, göğsümdeki sevgi ve şefkat ne kadar büyük olursa olsun, zekam ve yeteneklerimin ne ölçüde olduğunun hiçbir önemi olmaksızın, asla en aşağılık erkek kadar bile iyi olamayacağımı öğretti. ben bir erkeğin tohumunu ekeceği bir tarlaydım. bu adamın sözüne karşı benimkine güvenilemezdi. erkekler beni arzuladığı için, ben bir cehennem kapısıydım. inançsızlığın bana sunduğu itibar ve saygınlıkla hangi inanç sistemi yarışabilir?
luis bunuel: tanrı ve devlet yenilmez bir ekiptir; baskı ve katliam konusunda emsalsiz bir üstünlüğe sahiptir.
spinoza: eğer bir üçgen konuşabilseydi, bize tanrı'nın kesinlikle üçgen olduğunu söylerdi. buna karşılık bir daire de, kutsal doğanın kesinlikle dairesel olduğunu söylerdi.
etta semple: eğer basit bir biçimde, cennete gitmek istemiyorsam, bu benden başka kimi ilgilendirir?