4.02.2013

dizeler

haydar ergülen


gür bir hayat gerekir şiire taramak için
bundandır bende üzgün durması kelimelerin

ben senin tenha gözün olacaktım hem
tek başıma en kalabalık arkadaşın
yarım bir çocuk olarak beni
bu dünyaya erkenden bırakmasaydın

insan arkadaşına benzer
ve iyidir benzemesi
arkadaşlığın da eski bir şehre
hele usul sesliyse şehir, trenler de
bölmemişse henüz arkadaşlığın sesini

çünkü ben bir buluttum öldüğümde
yağmur olacak kadar kelime yoktu elimde
yazda haylaz, güzde gazel, yolda avare

eski ahşap yazınızı saklayın
herkesin gölgesini alıp gittiği
aşklardan geriye yalnız yaz kalır
gövde: o kimsenin gezmediği kasaba
gecesinin ıssızlığına öyle katlanır

oturmak düzyazıdır, yürümek şiir

ne denizim açık, ne sözlerim mavi
anladım artık bir dalgakırandır hayat
bir kelime bile yoksa içine doğan
ve onu denize komşudan yakın kılan
iki kara arasında çarpar durur kendine

bir ahşap gibi yaşlanmayı isterdim
kurt yeniği, su vurgunu ve karanlık
şarabımla küflü bir sarnıcın dibinde

elleri gemisidir şairin, yelkenidir
rüzgar yoksa şiir yok

şair öldü, ohh
şimdi sözler kardeş uykularındadır