işin aslı bu dünya, gelecekten yoksun bir dünya. bu dünyada zaman, hem gerçeklikte hem düşüncede şimdiki zamanda son bulan bir çizgi. bu dünyada hiç kimse geleceği hayal edemiyor. duyular renk tayfının ardında yatanı algılayamadığından dolayı mor ötesinde renk görebilmek ne kadar imkânsızsa, bu dünyada geleceği hayal etmek de o kadar imkânsız. gelecekten yoksun dünyada iki dostun birbirinden her ayrılışı ölüm demek. gelecekten yoksun dünyada her yalnızlık nihai. gelecekten yoksun dünyada her gülüş, son gülüş. gelecekten yoksun dünyada şimdinin ötesinde hiçlik uzanıyor ve insanlar şimdiye, uçurumun kenarına asılır gibi tutunuyor.geleceği hayal edemeyen insan, eylemlerinin sonuçlarını düşünemez. haliyle kimileri bu yüzden eylemsizliğe kısılıyor. gün boyu yataklarından çıkmıyor; uyanıklar ama giyinmeye korkuyorlar. kahve içip fotoğraflara bakıyorlar. her bir eylemin hiçliğe gideceğine aldırmayan, yaşamlarını planlayamayacaklarından endişelenmeyen kimileri sabah yataktan çıkıyor. andan ana yaşıyorlar ve bu yüzden her anları dolu. daha başkalarıysa geleceğin yerine geçmişi koyuyor. her anıyı, yapılmış her eylemi, her neden ve sonucu ele alıp olayların kendilerini şimdiye, dünyanın son anına, zaman denen çizginin bitişine getirişine hayranlıkla bakıyorlar.