uyuyan herkes çocukluğuna döner.bazen her şey yorar insanı, dinlendirici olanlar bile.
anlamaya çalışmamak, tahlil etmemek.. kendini doğayı görür gibi görmek, heyecanlarını bir manzara gibi seyretmek; işte bilgelik budur.
her zaferle insan biraz daha bayağılaşır.
edimle varız, yani istençle.
biz aslında insanları sevmeyiz. sevdiğimiz, bir insan hakkında oluşturduğumuz fikirdir.
iktidar sahibi olmak isteyen, bayağılığın ötesine geçmelidir.
yazmak, unutmaktır. edebiyat, hayatı görmezden gelmenin en hoş yoludur. müzik bizi yatıştırır, görsel sanatlar uyarır, canlı sanatlar -dans ya da gösteri- avutur.
düş, uyuşturucuların en doğalı, bunun için de en kötüsüdür.
en yücelerimizin tek üstünlüğü, her şeyin boş ve kaypak olduğunu daha iyi biliyor olmalarıdır.
tanrıları olan birini sıkıntı asla ele geçiremez. sıkıntı, mitolojinin olmayışıdır.
sanat, var olmak denen iğrenç şeyden kurtulmamızı sağlayan bir yanılsamadır.
dünyayı yönetmeye insan kendinden başlamalı.
dünya hiçbir şey hissetmeyenlere aittir. eylem adamı olmanın birinci şartı, duyarsız olmaktır.
bir bedene sahip olmak insanı sıradanlaştırır.