theodor adorno
ince zevke ve hak gözeten düşünceliliğe saygısızlık etmeyecek hiçbir iyilik edimi yoktur ve bu saygısızlık da o güçsüz güzellik ütopyasının karşı durmaya çalıştığı düzleşmeyi tamamlar.
ne zaman haz duyguları işe karışmışsa, hakikatten kuşkulanmak için sağlam nedenler de var demektir.
hayal gücünü tutuşturan, tam da hayal gücünden yoksun kadınlardır.
baskıcı toplumda, insan kavramının kendisi de tanrının suretinde yaratılmanın bir parodisidir.
her sanat yapıtı işlenmemiş bir suçtur.
yardım edemeyenlerin öğüt de vermemesi gerekir.
diyalektik düşünce, mantığın zorbalığından yine onun kendi araçlarını kullanarak kurtulma çabasıdır.
aşkta adaletin sırrı, aşkın da dilsizce söylediği gibi, her türlü hakkın iptal edilmesidir.
hayal gücü, yoksulluğu rencide eder.
düşmanca karşıtlıklara bölünmüş bir toplumda, kuşaklar arasındaki ilişki, dipteki kaba gücün varlığını gizleyemeyen bir rekabet ilişkisidir hep.
olağanüstü güzel kadınlar mutsuzluğa yargılıdır.
toplumunkinden bağımsız bir kurtuluş yoktur.
insanlar, yitirdiklerini ötelerde ararken, sadece sahip oldukları hiçlikle karşılaşırlar. iflah olmaz gerçekçiler olarak bağlantıyı koparmamak için, pek bayıldıkları anlamı, uzağına kaçmaya çalıştıkları anlamsızlığa uyarlarlar.