dünyadaki büyük adamlar, yapacak işleri olduğu ve bu işleri yaptıkları için, durmadan ve kudretle çalıştıkları için büyüktür; işleri içinde kendilerini kaybetmişler ve bir gün kendilerine şeref payeleri verilip isimleri herkesin ağzında dolaşmaya başladığı zaman şaşırmışlardır.
yaşam üzerinde savaştan daha yıkıcı olan şey, sanayidir. uygar toplumlarda insanlar, hastalıkların azgın, çürümenin yaygın, kıtlığın süreğen olduğu teneke mahallelerde ve işçi banliyölerinde toplanmıştır; buralarda, modern savaşlardaki askerlere kıyasla daha tez ve daha çok sayıda ölüm gerçekleşir.
mezara varan yolda sendeleyerek ilerleyen insanın ömrü, zorluklar ve iniş çıkışlarla doludur; öyle olması da iyidir. acı olmadan tatlı bilinemez.
insanların, midelerinden daha değerli ve yüce bir şeye ulaşacakları, onları eyleme geçirmek için midelerinden daha iyi bir güdüleyicinin bulunacağı zamanı iple çekiyorum. insanın asillik ve üstünlüğüne olan inancımı koruyorum. ruhsal güzellik ve özverinin, günümüzdeki berbat oburluğu yeneceğine inanıyorum. ve son olarak, işçi sınıfına güveniyorum. bir fransız'ın söylediği gibi: "zamanın merdiveninde her zaman, yukarı çıkan tahta ayakkabıların ve aşağı inen cilalı çizmelerin sesi yankılanır."