pedro antonio de alarcon
siz yeryüzündeki insanlar neden hepiniz dost değilsiniz anlamıyorum! utanç ve zayıflıklarınızın benzerliği, birbirinize ihtiyaç duyuyor olmanız, yaşamlarınızın kısalığı, göksel cisimlerin sonsuz azametteki gösterisi ve bütün bunlarla kıyaslanınca ortaya çıkan küçüklüğünüz, batmak üzere olan bir gemideki yolcuların yakınlaşması gibi, hepinizi kardeşçe birbirinize bağlamalıydı. o gemide ne aşk ne nefret ne de ihtiras var; kimse alacaklı ya da borçlu değil; kimse çirkin ya da güzel, büyük ya da küçük, mutlu ya da mutsuz değil. hepsini çepeçevre saran aynı tehlike. oysa benim varlığım herkesi eşit kılıyor. gör işte: bu yükseklikten baktığın zaman, batmakta olan bir gemi, vebanın ya da yangınların kırıp geçirdiği bir yer değilse nedir yeryüzü?