yaşamının daha başlangıcında iki ödev: giderek çevreni daraltmak ve kendini bu çevre dışında bir yerde gizleyip gizlemediğini sürekli denetlemek.belirli bir noktadan sonra artık geriye dönüş yoktur. işte varılması gereken yer o noktadır.
bilginin ilk işareti ölmek arzusudur. bu yaşam dayanılmaz görünür, bir başkası ise erişilmez.
bastığın yerin iki ayağının kapladığından daha büyük olamayacağını anlamaktır mutluluk.
ona sığınmazsa, insan yaşamdan nasıl zevk alabilir?
hayvan, hışımla çekip alır kırbacı efendisinin elinden ve kendi kendisinin efendisi olmak için kendi kendisini kırbaçlar; bilmez ki bu, efendisinin kırbacına atılmış yeni düğümün yol açtığı bir hayalden başka bir şey değildir.
iyi, bir bakıma rahatsızlık vericidir.
kötüye taksitle ödeme yapılamaz; oysa hep böyle yapılmaya çalışılır.
av köpekleri henüz avluda oynuyor; ama avları, daha şimdiden ormanda ne kadar hızlı koşarlarsa koşsunlar, ellerinden kurtulamayacaklar.
bu dünya için kendini paralaman gülünç.
"sein" sözcüğü almancada iki anlama gelir: "var olmak" ve "onun olmak."
dünyayla arandaki savaşımda, dünyadan yana ol.
onlara kral ya da kralın habercileri olma seçeneği verilmişti. çocukların yaptığı gibi hepsi haberci olmak istedi. bu yüzden çok sayıda haberci var, dünyayı dolaşıp duruyorlar, yeryüzünde kral kalmadığından, anlamsız hale gelen haberleri birbirlerine ulaştırıyorlar. bu sefil hayatlarına memnuniyetle bir son vermek istiyorlar; ancak bağlılık yemininden dolayı buna cesaretleri yok.
doğamız gereği arınmamışsak, kurtulamayacağımız sorular vardır.
bir dayanak olmaktan çıkınca özgürleşir ruh ancak.
gerçek parçalara ayrılamaz; bu yüzden kendini tanıma yeteneğinden yoksundur; her kim onu tanımak isterse bir yalan olmak zorundadır.
sadece bilgi ağacının yemişlerini yediğimiz için değil, hayat ağacının yemişlerinden hala yemediğimiz için de günahkarız.
ortada görünenden daha fazla şeytani olan yoktur.
gözle görülür bütün dünya, bir anlık huzur arayan insanın güdülenmesinden başka bir şey değildir.
kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı.