7.06.2013

yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var

ataol behramoğlu



hey gidi insanoğlu hey
bir yanda şu masal güzelliğinde dünya
bir yanda kötülük, kahpelik, işkence

şiir
yaşam üstüne ve her şey üstüne
en özlü
ve en güzel şeyleri söylemektir

düşmanlarımı bağışlıyorum
daha çok seviyorum dostlarımı
her uyanışımda

"tek yükü kendi yorgun yüreğidir"

(gabriel garcia marquez)

hiçbir şey görkemli olamaz
kocaman bir göğün altında
yüce bir dağla engin bir denizin
birleşmesi kadar

insan, vücudu gibi tanımalı yurdunu
insan, çocuğu gibi tanımalı halkını

şu yoksul, ışıksız sokaklardan geçerken akşamüstleri
elimde yiyecek filesi, evime doğru
siliniyor sanki zihnimin yorgunluğu
ısıtıyor halkımın ozanı olmak duygusu içimi
yıpranmış ellerinde bir sokak çiçekçisinin
bir kırmızı gül gibi

bir sürgün
kendi bilincim ve kararımla
seçtiğim yoldur
yararlı olanın en zorunu
seçtiğimi bilerek
yola koyuldum

insana yaraşan özgürlüktür

bir adada daha iyi kavrıyor insan
yaşamak dediğimiz şeyin
bir şey olmadığını göçebelikten başka

bir dağ yoluna tırmanırken
kuşbakışı görmek için
oturduğun yeri
düşünürsün
insanın kendini de bazen
kuşbakışı görmesi gerektiğini

"hayatın anlamı hayatın kendisidir"

(wilhelm reich)

şu ağaç gibi olabilmek
ciğerleri göğe açıp
kökü yere salabilmek

güz güneşi benzeşiyor bahar güneşiyle
biri kışa girerken biri kıştan çıkarken
biri yeni bir aşk öncesinde bir kederden sonra
biri biten bir aşktan sonra kedere girerken

seviyorum seni ey yaşam
bütün hücrelerimle