ayrılık bir kuyu suyuydu henüz. üstündeki tüllerden çıplak bir sesle döndün:
"hayatın gecesi, lambasını da beraberinde getirir."
(charlie chaplin)
kirpiklerinden dudaklarına, uzak ıssız yollar düşüyordu. bunu çok erken biliyordum ben. sevgisiz kadınlardan, soğumuş erkeklerden, evler ölüsü çocuklardan biliyordum. gülümseyen bir acıyla tutundum soluğuna.