insan hayatı süreğen bir yanılsamadır. birbirimizi pohpohlayıp aldatmaktan vazgeçmeyiz. hiç kimse yokluğumuzda huzurumuzdaki gibi bahsetmez bizden. insanlar arasındaki birlik, karşılıklı aldatma üzerine kuruludur. herkes, yokluğunda arkadaşlarının kendisi hakkında nasıl konuştuğundan haberdar olsa pek az dostluk ayakta kalırdı. oysa samimi ve çıkardan uzak biçimde konuşmak ancak o zaman mümkündür.dolayısıyla hem kendiyle hem başkalarıyla olan ilişkilerinde insan gerçeği örtmekten, yalandan ve riyadan ibarettir. hakikatin kendisine söylenmesini istemez. başkalarına söylemekten de kaçınır. adaletten ve akıldan fersah fersah uzak olan bütün bu eğilimlerin insan kalbinde doğal kökleri vardır.