"güneş her gün yenidir." (herakleitos)macit gökberk: yurdumuzda 1950'den sonra ileriye değil de geriye gidiş var. geriye gidişler insanları ister istemez dar bir milliyetçiliğe götürür.
doğu toplumu, bireyin doğmadığı toplumdur.
ikinci dünya savaşı'nda hitler orduları sovyetler birliği'ne saldırdığında, her alman erinin üzerinde hitler'in şu özel emri bulunuyordu: "karşına çıkan her rus'u öldür; kadın, erkek, çocuk demeden tümünü yok et." bir konuşmasında stalin, bu emirden söz ederken şöyle demişti: "bunlar kimi yok etmek istiyorlar? demek puşkin'in, gogol'ün, tolstoy'un, dostoyevski'nin, turgenyev'in, çaykovski'nin ulusundan olan herkesi öldürecekler, öyle mi?"
herakleitos: altın arayanlar çok kazıp az bulurlar.
"dünyadaki şiddet, evdeki şiddetin bir uzantısıdır."
adnan adıvar: insanlar genellikle çocukluklarından başlayarak kendilerine geçmişlerini öven ve yücelten bir ideoloji içinde büyürler. aydın, içinde bulunduğu koşullardan korkarak, mutlu saydığı geçmişi yeniden yaratmayı düşünen nevrozluğu bu korkudan kurtaran adamdır; bunu da, geçmişin diriltilemeyeceğini söyleyerek ve gelecek için bir paradigma kurarak yapar.
yahya kemal: bize batı'nın ahlakı gereklidir.
gustave flaubert: yazar bir hiçtir, yapıt her şeydir.
anadolu'nun adı tarih boyunca değişmiştir. ona "türkiye" adını takan ise, german imparatoru, 3. haçlı seferi'ne komuta eden "kızıl sakal" friedrich barbarossa'dır.
çoğu başyapıt bir arka odada doğmuştur.
ruhum, ölümsüz yaşamın ardından koşma
olanaklar alanını tüketmeye bak (pindaros)
emperyalizmin boyunduruğu altındaki çin'de, kimi lokantaların kapısına "çinliler ve köpekler giremez" yazılı levhalar asılı olduğunu bir zamanlar okuduğumda utanmıştım. almanya'nın duisburg kentindeki bir duvarda "hayvanlar üzerindeki tıp deneylerine son! onların yerine türkleri kullanın!" yazısı bulunduğunu bir kitapta okuyunca, çin'deki lokanta kapısında asılı levhanın bir çinliyi nasıl yaralamış olabileceğini daha derinden anladım.
herakleitos: insanın karakteri, onun kaderidir.