"ocağın ızgarasında ateş sönmeden
yıldızlarla bir yakınlık aramayız biz"
(meredith)
gökyüzü boşa değişir durur. herkesin
payına düşen yolculuk önceden belirlenmiştir
hedef unutmaktır
daha önceden varmıştım
bir eğe
ağır demir kapıların ilki
bir gün kavuşacağım özgürlüğüme
zamana direnebilenler yalnızca
zaman içinde yer almayanlardır
ben körüm, bir şey de bilmiyorum. ama
gidilecek daha çok yol olduğunu görüyorum. sen
müziksin, ırmaklar, gökler, saraylar, meleklersin
ey sınırsız, gizdeş sonsuz gül, sonunda
tanrının benim ölü gözlerime göstereceği
körlük bir çeşit hapistir;
ama aynı zamanda da bir özgürlüğe kavuşma,
yaratmaya elverişli bir yalnızlık,
bir anahtar ve bir cebirdir.