fısıltıların çiçeğidir sarmaşık
balkonları indirir
duvarlarını yoklar kapalı odaların
bahçelere indirir
bir dağın yol alışı gibi
yokuşları sularadır
evin bakıştığı dağı böyle anlamlandırır
sessiz gölgelerle bahçeye karışır akşam inerken
bilir küplerde saklı olanı, zamanını
çamaşırların beyazıyla renklisini ayırır
saksı dipleri, kapı önleri
küs balkonları bağlar birbirine
çok serçeli ağaçlarla söyleşir
görünüşündeki gürültü yanıltır herkesi
orman gibi sır tutar
alçak sesli şiirlerin sırdaşıdır sarmaşık