öncesiz çiçek birdenbire açılıveren aramızda
belki sonrasız da
gece dumanı çeliğin sızısını zorlayan
yakın duruyor benim görünmez sarışınlığım
seni kendine zorlayan akşamlarına
sesinin saplandığı yeminlere çıplak bıçak olmaya
tutulmuş gecesi bütün kapılarının
susup da sönerken bakmaktan bakmaktan
kaçan bakışların
gözleri başka şehirlerde kalmış çocuklar tanıdım
serseriliği tükenmiş serseriler
bilirsin
bazı salaş duygular yaşını büyütür insanın
bazı sorular yalnızca zihin yorar
güçlüler gider kendi gürültüleriyle
büyük şehrin tesadüflerinden yorgun
düşmüş biri olarak
sen güçsüzlüğün gücüyle kal
bırak kahramanı olmadığın hayatları
takibe almayı
bırak başkaları yaşasın
kimi zaman hiçliğin önemi
her yeri kaplar
öncesiz çiçek, beklenmedik dolunay
neonu sönmüş arka sokak rock bar bira dalgınlığında çarpışma
şimdi buradasın
omuzbaşımda
aynı basamaklara çökmüşüz
gerisinin ne önemi var