gün eksilmesin penceremden

cahit sıtkı tarancı

ne doğan güne hükmüm geçer

ne halden anlayan bulunur

ah aklımdan ölümüm geçer

sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur

ve gönül, tanrısına der ki

- pervam yok verdiğin elemden

her mihnet kabulüm, yeter ki

gün eksilmesin penceremden