kendi uzaklığımdan kurtularak
hüküm giymiş bir mısra gibi
çıktım parmaklığımdan
kendimde duydum ellerimi
nicedir sessizliğimde kanayan
acımın yorgun yüreği
dirençlerin, yıkımların ardından
eski kaygılara götüremedi beni
defterlerim, kitaplarım, kalemim
güzelliğin ustası, umudun da ustası olan
açıldı düşlerin çocuk bahçeleri
geceye doğru ranzamdan