mutsuz bir sanatçı, mutsuz bir kral gibidir.insan ne kadar sert bir hayat sürdürmüşse, o kadar ılımlı yaşamayı öğrenir. gençliğinde sert yaşamış kişi, ilerde nadiren sert tavırlar takınır; hatta bir daha asla sertlik yapmamayı arzu eder.
en değerli şeyler rastlantılardır.
yazmak ve yazılanı hiç düzeltmemek, en uç noktasındaki amaçtan yoksunluk ile en tepe noktadaki amacın tam da mükemmel bir şekilde iç içe geçmesidir.
korunmasız insanlar, güçlülerdeki acı verme isteğini çok kolay kışkırtırlar.
kendi hedefleri olmayan kişi, başkalarının hedefleri, çıkarları ve amaçları için yaşar.
fakir insanların genellikle atak, çarpan, sıcak bir kalpleri vardır; zenginlerinse soğuk, geniş, ısıtılmış, kapitone ve perçinli kalpleri.
her halükarda bir erkek için dünyadaki en öğretici şey kadınlardır.
benim deneyimime göre, din hayat aşkıdır, toprağa içten bağlılıktır, anın coşkusudur, güzelliğe duyulan güvendir, insanlara duyulan inançtır, dostlar sofrasındaki kaygısızlıktır, felaketler karşısında sorumsuzluk hissidir, ölürken gülümsemektir ve hayatın sunduğu her girişim fırsatını değerlendirme cesaretidir.