roman

orhan pamuk

romanın merkezi; kaynağı belli olmayan ama bir ormanı, tek tek bütün ağaçları, çıkış yollarını, arkada bıraktığımız yolu ve gideceğimiz yeri ve dikenli çalılarla en karanlık, anlaşılmaz köşeleri aydınlatan bir ışık gibidir. onu hissettikçe yolumuza devam edebiliriz; karanlıktaysak bile yakında bu ışığı göreceğiz diye umutla ilerleriz. bütün ormanı görünür kılan ve yolculuğa anlam veren şey, bu merkez, bu ışıktır. roman yazmak ve okumak, hayattan, hayal gücümüzden gelen bütün malzemeyi, konuyu, hikayeyi, kahramanları; hatta kişisel alemimizi bu ışıkla, bu merkezle birleştirmektir. bir romanın, bu ışığın değdiği, yani merkezin aydınlattığı her köşesi yeni bir anlama kavuştuğu gibi, ışığın geldiği yer de kafamızda sürekli değişir.