matsuo basho
anlam uçucudur, yaşam geçicidir, ömür sonludur, ölüm zorunludur. öyleyse kişi yalnızdır.
"yol, doldurulamaz bir boşluktur; dipsiz bir uçurum -dünyadaki her şeyin kaynağıdır o. büyük iyi, su gibidir; çatışmadan, kendini her şeye veren su; insanların içinde olmaktan hoşlanmadıklarıdır o -bu yüzden yolun kıyısında durur. başkalarını bilen, bilgi edinir. kendini bilen, aydınlanır. bilgi edinmek, her gün bir şey eklemektir. yolu yürümek, her gün bir şey eksiltmektir; eksiltmek, eksiltmek -ta ki, edimsizliğe ulaşılsın; o, tam-edimlilik olan edimsizliğe. bilen konuşmaz. konuşan bilmez. doğru, kulağa hoş gelmez. kulağa hoş gelen doğru değildir. iyi insanlar tartışmaz. tartışan insanlar iyi değildir. bilen kişi öğrenmemiştir. öğrenmiş kişi bilmez." (lao tse)
çamı öğrenmek istiyorsan çama git; sazı öğrenmek istiyorsan da saza. şiir ne kadar iyi dile getirilmiş olursa olsun, senin duygun kendilikli değilse -konun ile sen ayrı duruyorsanız- şiirin sahici şiir değil, yalnızca senin öznel yapıntın olur.
bu kentin her yerinde, insanların ödül kazanmak için şiir yazdığını görüyorum; böylece yarışma yargıçlarına bol bol iş düşüyor. ne tür şiirler yazdıklarını tahmin edebilirsin. bunlar konusunda ne desem sert sözlere varacağından, söylediklerini işitmezlikten, yazdıklarını görmezlikten geliyorum.
sessizlikten ses gelir; karanlıktan ışık gelir. sessizlik sesi canlandırır; karanlık ışığı canlandırır. buddha doğası, kendilik doğası, gerçeklik, adına ne dersek diyelim, şimdi karanlık, şimdi parlak, şimdi sessiz, şimdi sesle çatırdayandır. o, karanlık içindeki ışık, ışık içindeki karanlıktır; o, tam o karanlık, tam o ışıktır; o, ışık olarak karanlıktır.