insan, aklına estikçe, soluduğu havanın üstüne sıçrayıp hayatını ayarlama imkanından yoksundur.kendilerini işe vermiş kimselerin yumuşakbaşlılığı, her şeyin uzağına sıçramış insanların dünyaya diklenişi kadar büyüleyici.
zihnimizdeki ağırlıklarından kurtulup eşyalardan soğuyalım. bir tekine bile sahip olmak için istek duymaya değmez.
ruhumla dinlediğim sözler bir yere bağlanmayacak. kaderimiz gündüzün gürültüsüne açılıyor. aklımı uçuran sebepsiz hikayemin sonunu bilme ümidini kaybettim. yürüdükçe sesinin ayartıcı düzeni parçalanıyor. yerinden edilmiş canlı cansız her şeyin uğultusuyla.
doğuştan gelen bağlayıcı duygulardan bütünüyle arınmamız gerek.