ariel

sylvia plath

bütün gece düz pembe güller arasında

uçuşur güve soluğun. uyanır, dinlerim

uzak bir deniz kımıldar kulağımda

"her kadın bir fahişedir

iletişim kuramıyorum."

ışıldıyor kan, yakutum benim

uyandığın

bu acı senin değil

hayatını nereye saklarsın?

kaslar, imgeler, çığlıklar

beton sığınaklar arkasında

birbirine yapışık iki aşık ayrılırlar

ah aşk, ah müzmin bekar

benden başka kimse

yürümez beline kadar bu ıslaklığı

yerine doldurulamaz

altınlar kanar ve derinleşir

termopile'nin ağızları

ah kız kardeşim, annem, karım

tatlı unutkanlık ırmağıdır benim hayatım

asla, asla, asla dönmeyeceğim eve

sana benzerdi ay, gülümsese

güzel bir şeyle aynı izlenimi

bırakıyorsun; ama yok edici

ışık ödünç almada yok siz ikiniz üstüne

o-sesli ağzı dünyaya kederlenir

seninkinin umrunda değil

uzun ince bir yoldayım. mavi, gizemli bulutlar

çiçek açmış yıldızların yüzlerinin üstünde

kilisenin içinde, bütün azizler hüzünlü olacak

soğuk sıralarda narin ayakları üzerinde sallanıyorlar

kutsallıktan kaskatı kesilmiş elleri, yüzleri

ay bunların hiçbirini görmez. keldir ve yabanıl
porsuk ağacının mesajı ise karanlıktır -kapkaranlık ve sessizlik