nicedir paslanmış bir suskunluk gıcırdıyor aramızda
yetersizliğin kemirdiği sokaklara
dağılan öteki yüzümüzle
bazı acılar gibi sıradan
gönderilmemiş pullar gibi kendi halinde
katlanıp ve karışıp giden
gündeliğin tanıdık gürültüsüne
gün günden yoksullaşan sesiyle
ağırlaşarak uzaklaşan ve seyrelen ellerimiz
iğreti bir kravat durmadan iğreti
bir türlü yerleşemez kendi desenine
sanki baştan başlansa her şey kendi izinden paslanacak
birbirine benzedikçe eksilen bütün hayatlar gibi
sıkıntının büyüyen çekirdeği
böyle zamanlarda en çok ihtiyaç duyulan
cesaret ya da gidebilmek bilgisi