tristan tzara
umu, sonsuz umu, o her gülü de çınlayan evren. sana, sana dönüyorum durmadan o geçmiş tepelerin saatinde, boğuntuyla. o ağırlığı anıların, yitiğin yolunu bulmalı ve bütün çanlar sebillerini boşaltmalı. kimsenin bundan kuşkusu olmamalı. ılgımın daha küllere bulamadığı son unutu bu. bir bulut seviyi karartıyor, çiçeklerin, üzümlerin birkaç kuruşunu savuruyor. sağır bir yaşamın o ateş bağlarını, yakın.