nikos kazancakis
insan, uçurumun kenarına varmadan kanatlanamaz.
en önemsiz bir ot yaprağının bile yanı başında duran ve büyümesine yardım eden bir koruyucu meleği vardır.
kötü bile olsa haber duymak hoş şeydir.
zaman, arşınla endazeyle ölçülebilecek bir tarla olmadığı gibi, mille ölçülebilecek bir deniz de değildir; bir yürek çarpmasıdır.
büyük gemilere büyük fırtınalar yakışır.
bir kadın ancak sınırlar içinde mutlu olur. kadın bir haznedir, fışkıran kaynak değil.
yalanla kurtulacağına, hakikatle yok olması yeğdir dünyanın.
tanrı hep böyle davranır: haksızlığın ta derinlerinde, adaletin hor görülen küçük çığlığını saklar.
kadın bir ölümsüz su çeşmesidir.
insanlara kanat veren, büyük işler başartan, büyük ruhlar yaratan ve bizi bir insan boyu topraktan yükseğe kaldıran şey hakikattir. insanın kanatlarını kırpan ne varsa sahtedir.
ye, iç, eğlen; çünkü yarın öleceksin.
peygamber, herkes umutsuzluğa düştüğünde umutlu olan, herkesin umutlu olduğu yerde umutsuz olan bir kimsedir.
yeryüzünde hayat, insanın kanatlarını dökmesi demektir.