16.03.2018

windsor'un şen kadınları

william shakespeare


umut dediğin güdük kuyruklu köpektir

para öne düşmüşse
tüm yollar açılır

aşk bir gölgedir
peşine düşersin kaçar
kaçarsın kovalar

ne kadar sevimsiz, çirkin olursa olsun
yılda üç yüz pounda
göze hoş gelmeyecek kusur yok

şen olsak da namusluyuz biz
gülüp eğleniriz ama, ahlaksızlık etmeyiz
ne demişler:
"yemin hepsini domuzun suskunu yer"

şehvet ateşi kanda oluşur
karanlık arzuyla tutuşur
yürekte beslenir, düşünceyle körüklenir
durulmaz hiç alevleri, hep yükselir

"kötülük düşünen kötülük bulur"

aşkta her şeyi ilahi güçler yönetir
mal mülk parayla alınır; ama eşleri felek satar

geceleri köpekler başıboş kaldı mı
kovalamadık geyik bırakmazlar

yaşam dediğin nedir ki, yürüyen bir gölge
bir zavallı kukla bu sahnede
bir saat baş sallayıp çekip gidecek
sonra bir daha asla görünmeyecek

az ve çok ne görüyor ve ne yapıyorsak biz
aynı zamanda hem oyuncu, hem de seyirciyiz

güzellik, eşkıyanın gözünü
altından daha fazla döndürür

çoğu insan, varlığının sınırlı olduğunu fark etmez

kış rüzgarının öfkeli sesi bedenime çarpıp
ısırgan dişlerini bedenime geçirdiğinde
soğuktan kaskatı kesilsem de
gülümsüyorum:
"hiç olmazsa yaltaklanma değil"
diyorum, "bunların hepsi
benim ne olduğumu anımsatan birer danışman"

en gerçek şiir, en güzel uydurulmuş olanıdır

aşk yüzünden yaptığın aptalca şeylerin
en küçüğünü bile hatırlamıyorsan
bence sen hiç sevmemişsin
sevdiğini övmekten karşındakini bıktırmadıysan
bence sen hiç sevmemişsin
ya da birden kaçıp gitmediysen
hiç sevmemişsin bence sen

gerçek aşıklar tuhaf kaprislerle gösterirler aşklarını;
ama doğada her şey ölümlü olduğuna göre,
aşkın doğasında da ölümcül bir aptallık vardır.