insan yorgun olunca her şeyin her şeyle ilişkisi vardır.uykuya dalmak için hiçbir şey, kentin gecesindeki gizemli parıltıların, görünmez konuşma yankılarının yerini tutamaz. şenlikli bir sessizlik.
katile karşı duyulan arzu, şehvet uyandıranların en güçlüsüdür.
kötülük doğal değildir, insandan kaynaklanır.
gerici rejimlerde müziğin her zaman yasaklanmış olması şaşırtıcı değildir. müzik bedeni ve düşünceleri uyarır. düşünce aşk gibi heyecandan doğar.
hiçbir hac yolculuğu masum değildir.
yeni filozoflar çöp tenekelerini karıştırmazlar, tekme ile devirirler, boşaltırlar. ayıklama yapmazlar, koklarlar, kokuyu değerlendirirler. ve çöplüğe burunlarını tıkarlar: "yakın şu çöpleri!"
çelişkilerin üstesinden gelmek hasara yol açmadan yürümez.
düşünmek, kutsal olana saygısızlıktır.
kendimizi hiçbir zaman evimizdeki kadar rahat hissedemeyiz.
dini açıdan şiddet göstererek bir imparatorluk elde tutulamaz; yoksa parçalanma tehlikesiyle karşılaşır insan.
banyo suyuyla birlikte bebeği de atmamak gerekir.
hırsımla savaşmayı hiç öğrenemedim; alçaklığın ne olduğunu bilirim, başkalarında fark ederim bunu, cezasını veririm ama yine de ona kapılmadan edemem.
imparatorluk bağışlar ama öldürür, özgürlükten yanadır ama kördür.
kader bir orospudur, hem de gönlü çok rahat bir orospu. karşından bir saç perçemi uçurur, kaçamak bir öpücük kondurur, sonra da uçar gider.