albert camus
ölüm serindir ve gölgesinde hiçbir tanrı barınmaz.
kim her zaman yalnız uyuyabilir? yalnızca birkaç adam yapar bunu; iç çağrının ya da mutsuzluğun ötekilerden kopardığı ve artık her gece ölümle aynı yatakta yatan adamlar.
aşk kindar da olsa asık suratlı olmaz.
tanrı çölde konuşmaz.
gerçek dört köşeli, ağır, yoğundur, ayrım götürmez; iyilik bir düş, hep ertelenen ve tüketici bir çabayla sürdürülen bir tasarı, hiçbir zaman erişilemeyen bir sınırdır, krallığı olanaksızdır. yalnızca kötülük kendi sınırlarına dek gidebilir ve kesinlikle hüküm sürebilir. doğru kişiler yoktur, amansız gerçeğin hüküm sürmesini sağlayan kötü efendiler vardır yalnızca.
doğada olduğu gibi sanatta da hiçbir şey kaybolmaz.
tarih, kitabın ne kadar az okunursa o kadar çok satıldığını gösteriyor.