en derinlerde hissedilen temel insani deneyimlerden bazıları bütünüyle mantık dışıdır.eğer hiç kimse paylaşmıyorsa, yeni bir görüşün güvenilirliğine duyulan inancın sürdürülmesi oldukça güçtür.
bazı insanlar için, bir başka kişinin dinlemeye ve onu yakından tanımaya hazır olduğunu bilmek ve tanındığı halde reddedilmediğini keşfetmek, başlı başına bir aydınlanmadır.
"inancını yitirmek istiyorsan rahiple arkadaş ol."
mitler çoğunlukla, bizim yansıtmalarımız üzerine yapılanırlar; tüm gerçeklerin ortada olduğu yerde hayal gücü yeşermez.
yeni bir mesajı olan her peygamber, kurulu düzen tarafından dışlanır.
çoğumuz, siyahın siyah, beyazın beyaz olduğu, iyinin kötüyü yeneceği ve erdemlilerin cennete gideceği, günahkarların ise cehennem ateşine atılacağı çocukluk günlerine geri dönme isteğini gizli gizli taşırız.
bir şiirde ya da bir başka sanat yapıtında yeni bir bütünlük yaratmak, aslında sanatçının, kendi ruhunun iç dünyasında kaybettiği bütünlüğü bulma veya yeni bir bütünlük oluşturmasının yanı sıra, dış dünyada gerçek bir varlık bulan bir ürün yaratma çabasıdır.
en aklı başında ve mantıklı insanlar bile, aşkın çekiciliği ve kuruntularına karşı bağışıklık sahibi değildir. aşkta hayal kırıklığına uğramak yıkıcı olsa da, hiç aşık olmamış olmaktan daha iyidir.
dünyada pek çok insan, hiçbir kanıtı olmayan ve eleştirel olarak incelemeye açık olmayan inanç sistemlerine sahiptir.
ünlü kişileri olduklarından daha değerli görme eğilimi sadece guruların müritlerine has bir özellik değil, hepimizin paylaştığı insani bir zaaftır.