pyrrhon'a göre ne güzel ne çirkin vardır, ne doğru ne eğri vardır; gene aynı şekilde her durumda gerçekte hiçbir şey yoktur. insanlar her şeyi uylaşım ve alışkanlıkla yaparlar; çünkü her bir şey şu olmaktan çok bu değildir.ksenophanes şöyle diyor: "kesin olanı kimse bilmez, ileride de bilemeyecektir."
zenon, "devinen şey ne bulunduğu yerde devinir ne de bulunmadığı yerde." derken, devinimi ortadan kaldırır.
demokritos da "sıcak ve soğuk uylaşım sonucu var, gerçekte var olan ise atomlar ve boşluktur." derken, niteliği kaldırıp atar. ve gene: "aslında hiçbir şey bilmiyoruz; çünkü gerçek, uçurumun dibindedir."
platon da gerçeği tanrılarla tanrı çocuklarına bırakıp olası açıklamaları bulmaya çalışır.
euripides şöyle diyor: "kim biliyor, yaşamın ölüm, ölümün de yaşam sayılmadığını ölümlülerin gözünde?"
empedokles: "böylece insanlar bu işleri ne gözleriyle, ne kulaklarıyla, ne de zihinleriyle kavrayamazlar."
ve bundan önce: "herkes yalnızca kendi deneyimlerine inanır."