12.04.2021

ürküten varlığa gazel

federico garcia lorca


sular yatağını yitirsin istiyorum
rüzgar koyaklarını yitirsin

gece gözlerini yitirsin istiyorum
yüreğim altın çiçeğini yitirsin

öküzler iri yapraklarla konuşsun
solucan karanlıktan ölsün

kurukafanın dişleri ışısın
sarılar ipeği kaplasın boydan boya

görüyorum dövüşüyor sarmaş dolaş
öğle saatiyle yaralı gece

dayanıyorum zehir yeşili bir gün bitimine
ve zamanın incindiği kırık kemerlere

ama parıldamasın arı çıplaklığın
kamışlar içinde açmış kara bir diken

karanlık gezegenlerden ürkeyim, bırak
ama gösterme bana serin belini