"yazıya dökülenin dışında kalan tek şey ölümdür." (robert pinget)yalnızca tek bir şey adına güvenli suları terk eder, kendi köklerimizi keseriz. adem'in, uğruna ölümsüzlüğü teptiği tek şey adına: bilinmeyen.
yeryüzünde yüzeysellik salgın halde ama bu kentte bir din olmuş. şu koca dünyada nereye ayak bastıysam karşıma hep yüzeysellik çıktı; ama burada bir sanata dönüşmüş.
kendini sevmeyi öğren; çünkü başka kimse seni sevmeyecek.
franz kafka: bir noktadan sonra artık geriye dönüş yoktur. işte varılması gereken yer o noktadır.
para bir baston gibidir, insanın dik durmasını sağlar.
erdemlerden de vazgeçilmez şeyler vardır. çaydaki limon gibi, pazar gazetesi ya da italyan mozzarellası gibi.
aritmetiğe indirgenen ölün, kişisel bir trajedi olmaktan çıkar.
cehennemin bir fersah ötesi cennet
cennetin bir adım ötesi cehennem (iran atasözü)
"insanı tanımak için uzaklara gitmek gerekir."
sen ölümümdün
seni tutabildim
her şeyi yitirirken (paul celan)
insanı dehşete düşüren bütün karabasanlar, günü gelince gerçekleşir.
eduardo mallea: her insanın kaderi, ancak o insanın belleğinde var olana benzediği ölçüde kişiseldir.
yalnızlığımız çok fazla can yaktığında, acıyı kaptan kaba aktarıyor, aslında zerre kadar anlam içermeyen hayata ne derinlikler yüklüyoruz!
kamçının öğrettiğini beden hiç unutmaz.
insanın yoluna çıkan bütün cesetler, onu tek bir yerinden, en zayıf yerinden vurur: kendi içindeki cesetten.
jacques derrida: gerçeklik, yanılsama olduğu unutulan yanılsamadır.
kaosun denklemi çok basit aslında. yaşam=yaşam. ölüm=ölüm. oysa hepimiz kendi denklemimizi kurmanın ve dünyayı ona eşdeğer kılmanın peşindeyiz. ne aymazlık!
senin içindekini barındıracak derinlikte hiçbir şey yoktur gerçek dünyada; ama sen de, yaşamın, ölümün ve bütün düşlerinle, gerçeğin korkunç sonsuzluğunda, oylumsuz bir noktadan daha büyük değilsin.
yaşam iki göz kırpması arasında görülen bir düştür. yalnızca bir düş..