6.09.2015

yelin kazdığı yerde

yves bonnefoy


denir ki bir tanrı aramıştır
kapalı sular üstünde
yırtıcı kuşun istemesi gibi
uzak avını

ve yinelenen bir bağırışla
ki boğuk, ıssız
yaratmıştır parlayan zamanı
orda dalga kazınır

gece örter gündüzü
çekilir sonra
köpüğü yayılır
buranın taşları üstünde

nedir tanrı
bir tek zamansa yapıtı
yok olmak mı istedi
doğamadığı için

boşunaydı savaşı
yokluğa karşı
attı ağı
o tuttu kılıcı

2
ama kalır şimşek
dünyanın üstünde
bir ırmak geçidinde gibi, arayarak
taştan taşa

acaba güzellik
yalnızca bir düş müydü
gözleri kapalı yüzü mü
ışığın

hayır; çünkü yansıması var
bizde ve yalazdır
ölü odunun suyunda
yıkanan çıplak

coşturduğu gövdedir
bir aynanın
yanan bir ateş gibi, ansızın
taşlar çemberinde

ve anlamlıdır sevinç sözcüğü
ölüme karşın
kazdığı yerde yelin
bu parlak korları

3
yeterliği günlerin
ki giderler şafağa
göz kamaşmalarıyla
gece göğünde

kılıç, ağ
artık yalnızca bir
eldir, usulca sarılan
kısa enseye

ruh, aydınlanmış
bir yüzücü gibidir
atlayan, ansızın
ışığın altına

ve gözleri kapalıdır
bedeni çıplak
ağzı tuzu ister
sözü değil