eğer herkes birini mutlu edecek olsa, dünyadaki bütün insanlar mutlu olurdu.yaşanan güzel hikayeler, bir daha yaşanamayacağı için insanı hüzünlendirir; kötüler ise ölen için sonrasında utanç duyulacağından, insanı aynı ölçüde hüzünlendirir.
sürekli saklanmak zorunda kalan erkekleri sevmek zordur.
tembellik olmadan insan düşünemez; can sıkıntısı olmadan da.
insan ölümün ve ölüm korkusunun üstesinden gelirse, o zaman şiddet, kötülük ve rekabet de yok olur.
sadece sağlıksız olan, insanı şehvetli yapar.
insan, sistemden daha iyi yalan söyleyebilmeli. ama yalan söylediğini bir saniye olsun unutmamalı. sistemin tehlikeli yanı, belli bir andan itibaren kendi felsefesine inanmasıdır. bu nedenle siyasetçilerin tümü coşkulu, diğerleri ise söz söylemekten aciz. çünkü onlar yalan söylediklerinin her saniye bilincindeler.