dilsiz bir pavyon kapıcısının anlatımı gibi
yaralı
kanayan
ve yanlış biriyim ben
artık güz
bir intihar gibi bırakıyordur
kendini kanlıca kıyılarına
gezgin büyülüdür fethedilmemişin gizemiyle
gezgin büyülüdür fethedilmemişin gizemiyle
savaşçının kargısı sonunda uzlaşır ölümle
sense bedenin ve ruhun acısına adandın ey sürgün
aşk belki de hiç olmadı, özgürlük de öyle
sunuldum şölenine ey mutsuzluk
gövdemden daha ağır yüz bin belgeyle
kimse yetinemez kendi sözleriyle
özlemse eğer yolculuğun hamuru
umutsuzluk da bilgisiydi yaşadığımızın
her çiçek biraz kanar gecede
kurban isteyenden de sakın
baskıyı düzen diye sunandan da
kan bağından üstündür akıl bağı
anla, açıkla, benzerine sun. bir şarkıda
bulduğun sevinç: nasıl da gizemli
insan sesi. bölüş kim olursa olsun. bilge
yanıla yanıla kurandır geleceği.
amacı bulmak değil gömücünün
aramak
cinayetten korkunç olansa
cinayete alışmak
umudu terk eden kurtulacaktır
ancak zamanıyla bakışan kurtulacaktır
yüreğim: paslı bir kapı
açılınca da inildeyerek ardında
hiçbir şey yok büyük karanlıktan başka
ödeşmiyorum seninle
sevgili yaşam
uzlaşmıyorum da
kentler:
sizde yaşadım ölümümü
ve özgürlüğümü
yaşadıklarımız
yaşanacaklarda birikti
içimde ülkelerarası bir gömütlük
yarım kalan ne varsa ömrümde
doğacaklar tamamlansın diyeydi
-içinde, düştüğün her uçurum-
insan çekmecelerini de temizlemeli zaman zaman
kalbini de!
isterdim bütün dilleri bilmeyi
öğrenmek değil kaybolmak için
çabuk unutmak zorunda her yoksul
dayanabilmek için ertesi güne