en bireysel olan, en genel olandır.yakın geçmiş her zaman felaketlerden arta kalmış bir yıkıntı olarak görünür bize.
karşılıklı şapka çıkarmak yerine bir "meraba"nın aşina kayıtsızlığıyla selamlaşmak, mektup yazmak yerine hitapsız ve imzasız ofis içi yazışmalar göndermek, insani temasta baş göstermiş bir hastalığın rastgele belirtileridir sadece.
cinsel ahlakın ilk ve tek ilkesi: suçlayan her zaman suçludur.
sahte zenginlikleri ve pahalı üretimi reddetmeyen, renkli filmleri ve televizyonu, milyoner dergilerini ve toscanini'yi geri çevirmeyen hiçbir sanat yapıtının, hiçbir düşüncenin sağ kalma şansı yoktur.
gelenekten nefret edebilmek için ona sahip olmak gerekir.
şudur nerdeyse imkansız olan görev: başkalarının iktidarının da kendi iktidarsızlığımızın da bizi aptallaştırmasına izin vermemek.
her yerde benzerlikler görmek, her şeyi aynı kılmak, zayıf gözlerin işaretidir.
düşünce, bir sabah kaçırılmış olanın anısıyla uyandırılmayı bekler ve böylece öğretiye dönüşmeyi.
hiçbir düzeltme, denenmeye değmeyecek kadar küçük veya önemsiz değildir.
"bu dünyada mutlu olmanın tek yolu vardır: başkalarını olabildiğince mutlu kılmaya çalışmak."