romeo ve juliet

william shakespeare

ah, uzaktan nazik görünen aşk

nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde 

altın daha beter bir zehir insan ruhuna

şu satışı yasaklanan zavallı karışımlardan

daha çok cinayet işler şu rezil dünyada

neler doğuyor nefretten

ama daha çoktur sevgiden doğan

erkekle çoğalır kadın

sevgi güç verir, zamansa imkan

büyük engellerde bulur, büyük hazzı insan

yarayla alay eder, yaralanmamış olan

öğrenciler nasıl ayrılırlarsa ders kitaplarından

öyle koşar seven sevdiğine giderken

okula nasıl canı sıkkın giderse öğrenciler

öyle ayrılır seven sevdiğinden

ruhum çağırıyor beni adımla

geceleri ne de gümüşsü bir ses verir sevenlerin dilleri

en yumuşak müziktir dinleyen kulaklara

nöbet bekler kaygı her yaşlının gözünde

uyku bulunmaz kaygının barındığı yerde

yıpranmamış gençliğin yüksüz bir beyinle dinlendiği yerde

altın bir uyku sürdürür egemenliğini

şu zevzek aşk yok mu aşk

dilini çıkararak şaklabanlıklar yapan

değneğini sokacak delik arayan koskoca bir maskaradır

ah sevgi, gözleri bağlıyken bile

nasıl da görür, yolunu seçer dilediğince

dilencidir ancak servetini sayanlar

benim sevgimse öyle büyüyüp çoğalmış ki

varlığımın yarısını bile saymak gelmez elimden

ölçülü yas sevgiyi gösterir

ölçüsüz yas ise akılsızlığa işarettir