zülfü livaneli
insanın en kötü yalanı, kendine karşı olanıdır.
hayvanların yaptığı gibi neredeyse hafızasız yaşamak ve mutlu olmak mümkündür ama hiçbir şeyi unutmadan yaşamak imkansızdır. uykusuzluk, derin düşünceye dalmak, tarihselliği hissetmek, yaşayanlar için zararlı ve sonunda ölümcüldür. bu "yaşayanlar" kavramının içine bir insan, bir halk ya da bir kültür dahildir.
denizler ötesine giden kişi yalnızca iklimi değiştirmiş olur, aklını değil.
insanın biyolojik fonksiyonlarına aşırı bir anlam yükleme çabası içindeyiz; çünkü hiçlik zor geliyor.
normal insanlar bir cinayet haberi alınca ayrıntıları öğrenmek ister.
insan duygularının en tehlikelisi aşktır. aşk dünyadaki en tehlikeli, en öldürücü duygudur. insanları felakete sürükler.
bazen insan o kadar eziliyor ki, öfke bile duyamaz hale geliyor.
insanlık bir gün bu barbarlık dönemini aşacak ve canlıları öldürüp etini yiyen bizlere aşağılayarak bakacaklar.