babadat

ali püsküllüoğlu

üç tel, üç mısra şiir

sabır taşını çatlatan çile

anılarla avunduğumuz yetişir

söz gümüştür

sükut altın değildir yine de

gülmeyi bir kez unuttun mu

neylesen gülemiyorsun bir daha

ağaç içinden çürür

elmayı oyar kurt, sineği yer örümcek

ve insanı yer insan

elif kızın gönülcüğün çalmışlar

bir halden bilmeze vermişler

"yılan gibi eğrim eğrim mor belik

soyka kalsın bu ayrılık ayrılık"

güneyden mi geldin böyle nedir

portakal kokusu avuçlarında

bu limon çiçeği ne saçlarında

söyle durur mu o sıcak sihir

turuncu renklerle dal uçlarında

bir kahve fincanında

bahtıma çıkan fal sensin

yalan da olsa

uydurduğum en güzel masal sensin

yoksul bir kasabada doğan

yalınayak büyüyen şair

nerden bulacak yumuşak kelimeleri

o, dağ yeli gibidir

sarsar

kötü değildir ağlamak

yüreğim boş bir kafes işte

ömür üç günlüktür biter

şiirde sürer hayatın filizi

sürekli bir aşktır çünkü şiir

ah güz gelir kış yok işte yağan kardır

yer duymaz gök sağır

ben çekerim yüzyıllardır

söyleyin anama ağlamasın

ölüm bir kaçıştır yaşamdan

biliyorum, insan kavgayla büyür

biliyorum, dümdüz değil yaşam

ölüm, gençleri

çok seviyor ülkemde

saçında güller, karanfiller, dünyanın en güzel kırları

saçında gelincikler, sabah çiyi ve tarlakuşları

yaşamanın ve ölümün karşısında her şey susar

her şey bir eski zaman düşünde

savrulup gitti günler