her insanın bir öyküsü vardır
ama her insanın bir şiiri yoktur
gülüş bir yanaşımdır bir öbür bir kişiye
birden iki kişiyi döndürür bir kişiye
anılarından kale yapıp sığınsa bile
yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye
biri gelir sorarsa
sana beni sorarsa
gitti der misin
gittiğimi söyler misin
gidiyorum ben sana
benimle gider misin
tutkuların evinde savaş kırıkları var
kül olmuş bir bütünün yonga yanıkları var
eski özlemlilerin yeni bahçelerinde
anı kuyularının suskun çığlıkları var
küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden
seni öpsünler diye gönderiyorum sana
bana, kucaklarında seni getiriyorlar
ben de sonra o seni getiriyorum sana
sevgi ise, sevişeceğiz seninle
kavga ise, dövüşeceğiz seninle
ölümü de paylaştığımız yaşamda
ortaklaşa bölüşeceğiz seninle
giderken bura için, gelince ora için
gününde ve gecende kendince ora için
sakladığın kendini böldün iki yarım'a
iki kez yaralandın bir yarım yara için
bir kez geçer, bir insan bir karşı'ya
ondan sonra artık her şey karşı'dır
benden, onlara benzer olmayı beklemeyin
ve onları yineler olmayı beklemeyin
herkes yeniliğine varır, kendi kalırsa
kimseden bana benzer olmayı beklemeyin
inanmadığın oran'da
sen varsın diye
olacağım, orada
uyurken, uyanırken kendine sor ne diye
anarken, unuturken, neyin yerine diye
kimi gittikçe kalır, ululuk taslamaktan
kimi kaldıkça gider, yürür kendine diye
seni bulmaktan önce aramak isterim
seni sevmekten önce anlamak isterim
seni bir yaşam boyu bitirmek değil de
sana hep yeniden başlamak isterim
bilgisizin yanında bilgiden söz etmeyin
bilgisizin yanında bilgiden söz etmeyin
bilgin'in yanında da bilgiden söz etmeyin
cücenin de devin de eremediği vardır
ne altından ve ne de üstünden söz etmeyin
ve kayığına bindi, yanına bir anlam aldı, açıldı