çocuklarla konuşmak kadar sağlam bir kafa ve özenle seçilmiş kelimeler kullanmayı gerektiren başka hiçbir şey yoktur.öğrene öğrene yaşlanıyorum.
şanssızlık büyük bir öğreticidir fakat dersleri pahalıya patlar ve çoğunlukla da sağladığınız yarar ödediğiniz bedele değmez.
sabırlı, ılımlı, razı ve adil bir insan olmak bir kimsenin öldüğünde bile yanında götürebileceği bir servettir. yaşlılığımın geri kalan kısmını adadığım tek ve faydalı çalışma işte budur. her ne kadar kolay olmasa da ilerleme kaydedip doğduğum günden daha erdemli biri olarak hayat veda edebilirsem ne mutlu bana!
akıl ancak ve ancak kendini dinletebildiğinde konuşmaya başlar.
genel ve soyut gerçek, en kıymetli mal varlığıdır. o, aklın gözüdür; o olmadan insan kördür. insan, davranışlarını yönlendirmeyi, yapılması gerekeni yapmayı, gerçek amacına doğru ilerlemeyi onun sayesinde öğrenir.
hayatta her şeyin bir telafisi vardır.
bir insanın önemsediği ve mutlu olmak için gereksinim duyduğu şeylerin sayısı çok fazla olmayabilir; ama bunlar kişinin sahip olduğu ve her nerede olursa olsun talep edebileceği haklarıdır. bunlar, başkasına verilmekle eksilmeyen ortak bir servet olduğu için, insanı bunlardan mahrum etmek en büyük hırsızlıktır.
solon: sana öğretmenlik eden düşmanların olsa bile bilge, dürüst ve alçak gönüllü bir insan olmak için hiçbir zaman geç değildir.
daimi bir mutluluğun varlığına inanmıyorum. en büyük mutlulukları yaşarken bile, kalbimizin bize "bu anın bir ömür boyu sürmesini isterdim" diyebildiği anlar çok nadirdir.
dikkatli baktığımızda, nedenini kalbimizde bulamayacağımız hiçbir istem dışı hareketimiz yoktur.
sınav ne kadar büyük ve çetin olursa ona tutunmayı da daha iyi öğrenir insan. sonunda mükafatını alacağına inananlar için tüm zorlu acılar gücünü kaybeder.
"yeryüzünde yetmiş sene geçirdim, yedi sene yaşadım."
böyle acınası bir haldeyken bile, ne hayatımı ne de alınyazımı en mutlu insanlarınkine değişmem. o şanslı insanlardan biri olacağıma, tüm sefaletimle kendim olmayı yeğlerim.