bertolt brecht
"savaş istiyoruz"
en önce vuruldu bunu yazan
söz etti mi bir insan sana düşmandan
bil ki, düşmanın ta kendisidir o
bizce en iyisi, kalkmak, yeter artık, demektir
vazgeçmemek için kırıntısından bile yaşamanın
karşı çıkmaktır var gücümüzle acıyı doğuranlara
yaşanır hale getirmektir dünyayı bütün insanlara
hem doğru yolu nasıl gösterebilir bir insan
yürümemişse kendisi doğru yolda
bu gelen ilk savaş değil
çok savaş oldu bundan önce
bittiği gün en son savaş
bir yanda yenilenler vardı gene
bir yanda yenenler vardı
yenilenlerin yanında
kırılıyordu halk açlıktan
yenenlerin yanında
halk açlıktan kırılıyordu
bir yaşlı kadın geldi bir gün
ekmeği kalmamıştı yiyecek
askerler yemişti ekmeği
üşümüştü kadın, kapaklandı düştü bir hendeğe
aç değildi artık
istemişti insan gibi yaşamak
vuruldu yabani bir hayvan gibi
olağan denilen şeylerden çekinin
kural içindeki kötüyü çıkarın ortaya
ve her görüldüğü yerde kötünün
arayın, bulun çaresini
iyi efendi çok yeryüzünde
yeter ki kendi kendimizin efendisi olalım önce
ekmek her gün gerekliyse nasıl
adalet de gerekli her gün
hem o, günde birçok kez gerekli
babalarımız bir arpa boyu çekti
tekneyi ırmağın ağzından içeri
oğullarımız kaynağa ulaştıracak
ikisinin ortasında kalacağız biz
mutluluk fethedilir
kendi kendine gelmez
iş köle olmamakta
yoksa çalışmak zor değil
çalışmak rüzgardır yelkenlerde
çalışmak süt, kitap, dokuma
bir harita üzerinde beyaz bir yere
yeni bir çizgi çeken kişi
bir kitabı açan arkadaş
makineyi ilk kez yağlayan mutlu işçi
bunların hepsi bilirler ki
iyidir eskiden yeni her zaman