başka hiçbir zaman sevdiğimiz zamanki kadar acıya karşı savunmasız olmayız; başka hiçbir zaman sevdiğimiz nesneyi veya sevgisini kaybettiğimiz kadar çaresizce mutlu olmayız.doyurulduğu zaman sönmesi, tensel sevginin kaderidir.
temelde her din aynı şekilde kucakladığı herkes için bir sevgi dinidir; söz konusu dinden olmayanlara yönelik acımasızlık ve hoşgörüsüzlük ise her dinde doğal bir sonuçtur.
insanların genellikle yanlış değerlendirme ölçütleri kullandıkları -güç, başarı ve zenginlik peşinde koştukları, bunlara sahip olan başkalarına hayranlık duydukları ve yaşamda gerçekten değerli olan şeyleri önemsemedikleri- izleniminden kaçamayız.
goethe: birbirini kovalayan güzel günlerden katlanılması daha zor hiçbir şey yoktur.
çocukluktaki güçlü kötü dürtülerin birçok durumda erişkindeki iyiye yönelik şaşmaz bir eğilimi yaratan bir şey olduğunu görmek şaşırtıcıdır. çocukluklarında en bencil olanlar, toplumun en yardımsever ve özverili üyeleri olabilirler; duygusalların, insanlık dostlarının ve hayvan koruyucularının çoğu çocukluğunda küçük birer sadist olmuş ve hayvanlara işkence etmiştir.
zekamız, sadece güçlü duygusal dürtülerin etkisinden uzaklaştığı zaman güvenilir olarak işler; aksi takdirde sadece iradenin bir aracı olarak çalışır ve iradenin istediği sonuçları çıkarır.
"tanrı her yerdedir. tanrı her şeydedir. her yeri ve her şeyi yaratan tanrıdır. peki tanrı her yeri ve her şeyi yaratmadan önce nerede bulunuyordu?"